Η στυτική δυσλειτουργία είναι μια από τις συχνότερες διαταραχές του ανδρικού πληθυσμού. Δεν είναι πάθηση, αλλά σύμπτωμα που εμφανίζεται στα πλαίσια κάποιας άλλης κατάστασης.
Η διαταραχή στύσης ήταν παλαιότερα γνωστή ως «σεξουαλική ανικανότητα», πράγμα που δεν ισχύει πλέον. Ανήκει στις διαταραχές της σεξουαλικής διέγερσης και χαρακτηρίζεται από την αδυναμία απόκτησης ικανοποιητικής στύσης έως την ολοκλήρωση της σεξουαλικής δραστηριότητας.
Μπορεί να είναι πρωτογενής, δηλαδή ο άνδρας να μην είχε ποτέ επαρκή στύση, ή να είναι δευτερογενής, δηλαδή ο άνδρας να είχε για κάποιο χρονικό διάστημα επαρκή στύση, όμως από ένα χρονικό σημείο και μετά παρουσίασε τη διαταραχή. Όσο μεγαλώνει ένας άντρας τόσο θα μεγαλώνει και η αναμονή για την επιθυμητή στύση. Ένα νεαρό άτομο ηλικίας 20 ετών χρειάζεται συνήθως μερικά δευτερόλεπτα για να αποκτήσει στύση, για ένα άτομο ηλικίας 35 ίσως χρειαστεί λίγο παραπάνω από 1 λεπτό, ενώ για άτομα πάνω από 60 ετών μπορεί η διάρκεια να αυξηθεί. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι το συγκεκριμένο άτομο έχει πρόβλημα ανικανότητας, απλώς χρειάζεται περισσότερο χρόνο.
Ακόμη και ο χρόνος ανάμεσα στην εκσπερμάτωση και σε μια νέα στύση μεγαλώνει όσο περνάνε τα χρόνια και αυτό είναι φυσιολογικό. Αν παίρνετε φάρμακα καλό είναι να ρωτήσετε το γιατρό σας γιατί μπορεί να είναι η αιτία της δυσκολίας της στύσης. Ο γιατρός σας αν διαπιστώσει ότι το πρόβλημα οφείλεται στα φάρμακα θα σας τα αλλάξει καθώς και τη δοσολογία.
Τα φάρμακα για την στυτική δυσλειτουργία έχουν ένδειξη σε αρρώστους με οργανική στυτική δυσλειτουργία. Στην ψυχογενή μπορεί να χορηγηθούν και να βοηθήσουν αν συνδυαστούν με θεραπεία από σεξολόγο. Κανένα από αυτά δεν έχει αφροδισιακή δράση, δεν αυξάνει δηλαδή την ερωτική επιθυμία. Όλα τα φάρμακα δρουν στα αγγεία του πέους προκαλώντας αγγειοδιαστολή με αποτέλεσμα αυξημένη αιματική ροή στο πέος και επομένως καλύτερη σκληρότητα και διάρκεια στύσης.
Τα υπάρχοντα φάρμακα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: τα χάπια και τις ενδοπεϊκές ενέσεις.
